_HERKENNING

Woensdag was alweer de laatste Culturele Woensdag van het blok.  We hebben vandaag de dag doorgebracht op de BKV en in Utrecht. In groepjes van 4 mensen werden we verdeeld, en elk groepje kreeg een eigen woord en wijk toegewezen. Het doel hiervan was dat je het woord moest uitbeelden op de plek die noodzakelijk alleen voor deze plek bestemd was.

Onze groep kreeg het woord herkenning en de oude stad, Utrecht centrum.

Dit hebben wij gedaan door er een herkenningsspel van te maken. We hebben van verschillende bekende logo’s of plekken foto’s gemaakt. Maar alleen van een klein detail van het onderwerp. De ontdekking; De mensen herkennen het detail niet terwijl je als je de hele foto ziet je realiseert wat het is.

De meeste mensen hebben dus een geheel beeld nodig om een bekend onderwerp te herkennen. Maar ook veel studenten herkende sommige details wel meteen. Misschien dat mensen van een kunstacademie toch meer op details letten dan andere mensen, maar misschien is het ook wel gewoon toeval.

Ben benieuwd wat het volgende blok culturele woensdagen ons gaat brengen!

_AMSTERDAM

Gezellig, de leraren hebben studiedag, maar dat mag de pret niet drukken. Deze culturele woensdag moesten we dus zelf op pad. We hadden een aantal locaties te bezoeken:

Beeldhal werk.

Installatie van Krijn de Koning, nieuwe kerk.

Stedelijk museum.

We stonden dus om 10u netjes en braaf bij de Beeldhal, ging hij pas om 11u open. Dus hebben we nog een uur door de Dirk van de Broek gewandeld en zijn daarna naar de expositie gegaan.

We kwamen binnen in een loods die vol stond met sculpturen van allerlei verschillende kunstenaars. Het concept achter de tentoonstelling zou moeten zijn dat veel mensen tegenwoordig niet meer echt goed kijken naar de werken. Ze lopen er te snel langs en zien dus niet echt de achterliggende gedachte. Door alle beelden zo dicht mogelijk bij elkaar te zetten moeten mensen er dus doorheen lopen om alles te bekijken. En ze hopen dan ook dat mensen langer zullen kijken.

Ik vond dit idee juist averechts werken. Het voelde beklemmend en als ik iets wilde bekijken kon ik niet goed de afstand nemen om het goed te zien. Je stond er altijd met je neus boven op.

Verder zaten er hele mooie kunstwerken tussen. Een aantal van deze werken waren al vrij oud, maar dat zag je totaal niet terug in het werk. Het is dus nog altijd actueel wat ik dus erg mooi vond om te zien. 

Vervolgens gingen we naar de Nieuwe Kerk waar het werk van Krijn Koning te bezichtigen. Het was een groot plateau van 4,5 meter hoog midden in de kerk. Zodra je er op klom was eigenlijk het hele imposante karakter van de kerk weg. Het was nog wel hoog, maar voor je gevoel net niet hoog genoeg.

In het plateau had hij een aantal ruimtes gemaakt, hele kleine hokjes met raampjes en deurtjes. Alle ruimtes waren in felle kleur geschilderd. Dit moest in contrast zijn met de open ruimtelijkheid van de kerk en de kleine benauwde hokjes in het plateau.

Als je later weer op de grond staat zie je juist weer dat imposante karakter van de kerk, alles is zo groot. Wel gek dat je het zo anders ervaart op 5 meter hoogte. 

En als laatste gingen we naar het stedelijk museum. Op het moment wordt er een hele nieuwe vleugel gebouwd en is het oude stedelijk museum net gerenoveerd, waaronder de ingang.

De nieuwe ingang past totaal niet bij het gebouw van het oude stedelijk museum. Misschien geeft het wel een extra stimulans om naar binnen te gaan omdat het meer opvalt dan de oude ingang. Het springt eruit dus misschien zullen meer mensen doorhebben dat het een museum is. De collectie van het Stedelijk Museum was wel moderner dan ik verwacht had, misschien kwam het door de naam of misschien komt het door het gebouw. Ik denk wel dat het uiterlijk van het gebouw meetelt, hoe je denkt dat de collectie zal zijn, maar ik vind de nieuwe ingang totaal niet in de omgeving en bij het gebouw passen.

Kunst in de natuur...

Vandaag zijn we naar de veluwe en het Kroller Muller museum geweest. Gelukkig scheen er deze dag een heerlijk zonnetje dus het weer zat mee. Toen we ’s ochtends aankwamen hebben we de fiets gepakt naar het museum. Daar verzamelde we bij het Gerrit Rietveld paviljoen in de beelden tuin. Na een korte inleiding mochten we op eigen gelegenheid de beeldentuin in. 

 

Ana Maria Tavares - Secrets of the waters

Vanaf 23 april 2009 is in de beeldentuin een nieuw vijfdelig werk te zien van de Braziliaanse kunstenaar Ana Maria Tavares (1958).

Tavares wordt geïnspireerd door de context van haar omgeving. In dit werk is dat water, met name de manier waarop water aanwezig is in de omgeving. Water staat voor de bron van het leven en de kracht van de natuur.

Voor 'Sonsbeek 2008: grandeur' maakte de kunstenaar het werk Secrets of the waters. Tijdens haar onderzoek in de omgeving ontdekte Tavares 81 sprengen en beken rondom de Veluwe. Vijf ondergrondse waterknooppunten, zogenaamde ‘sprengkoppen’, zijn gemarkeerd door grote ronde spiegels met een stenen rand waarop het mantra’Desire, Deserve, Delight, Still Life, Sparkling Water, Still Water, Sparkling Life’ is aangebracht. Deze mantra verwijst naar verlangen en het leven.

Pjotr Muller – Het huis van dr. Jung

Op 31 mei 2007 onthulde het museum in de beeldentuin een nieuw kunstwerk van de Nederlandse kunstenaar Pjotr Müller (1947): Huis van dr. Jung (2004-2006).

Het Huis van dr. Jung bestaat uit drie grote langwerpige “dozen” van afvalhout, die samen een huis vormen. Het gebouw heeft drie niveaus: een kelder, daarboven een verdieping en helemaal bovenin een zolder. Alles volgens het adagium Omne trinium perfectum (elke drievoud is volmaakt). Müller heeft in zijn bouwtekeningen van het huis gebruik gemaakt van de verhoudingen en getallenreeks van de architect R. M. Schindler (1887-1953).

Muller baseert zijn werken op een samenstelling van architectuur, autonome sculptuur en landschapskunst. Zijn eerste werken waren afstandelijke hardstenen bouwsels geïnspireerd op basale bouwwerken. Later maakte hij gangenstelsels die als pad naar de kunst toe verbeelden. Zijn latere werken nodigen dan ook de toeschouwer uit onderdeel te worden van het kunstwerk.

Marta Pan – Sculpture flottante

 

Sculpture Flottante – Otterlo uit 1961 van Marta Pan (1923-2008) is een abstract wit kinetisch sculptuur gemaakt om in de vijver te drijven van de beeldentuin van het Kröller-Müller Museum. Het is het eerste kunststof sculptuur in de tuin en een erg vroeg voorbeeld van een kunstwerk van glasvezel versterkt polyester. Het zou wel eens het eerste drijvende kunstwerk ooit kunnen zijn.

Sinds haar eerste sculpture flottante, heeft Marta Pan talrijke andere met de architectuur verbonden, monumentale sculptures gerealiseerd voor de openbare ruimte. Andere projecten werden verwezenlijkt in Europa, de Verenigde Staten, Japan, Libanon en Saoedi-Arabië. Water speelt steeds een grote rol in haar werk. 

We hadden nog als opdracht gekregen om een spoor achter te laten ergens op de veluwe, Maar het moest een spoor zijn dat zou opgaan in de natuur, dus met de spullen die er in de natuur te vinden moesten zijn mocht dat. 

Onze voetsporen op een metalen plaat in de beeldentuin. Waarschijnlijk zouden ze na een half uur weer opgedroogd zijn in de zon, maar hoeveel sporen zouden er uiteindelijk zo achter gelaten zijn op deze plek?

Na alle beelden uit de beeldentuin te hebben bekeken zijn we ook nog even het museum ingedoken. Maar na een uurtje daar rond gezwerfd te hebben waren we het eigenlijk ook wel een beetje zat. Dus zijn we weer op onze fiets gesprongen en zijn we richting de uitgang gegaan. Vervolgens hebben we nog afgesloten met een heerlijk wijntje op het terras in Otterlo. Het was een heerlijk dag natuur...