Laatste culturele woensdag van het jaar!

Nou afgelopen woensdag was dan alweer de laatste van dit jaar, de laatste culturele woensdag. En vandaag zouden we ons eindfilmpje gaan maken over ons statement over duurzaamheid. En we hadden bedacht dat we van allerlei huis afval nieuwe spullen zouden maken.  Dus we hadden allemaal afval verzameld, blikken, flessen, mandarijnkratje, ik had nog een oude pallet en kapotte tennisballen. Onze basis om nieuwe leuke dingen van te maken.

Ik ging een tafeltje maken van die oude pallet. Heb hem helemaal geschuurd en geschilderd. En van die grote grove wieltjes er onder geschroefd en tada je hebt een hele leuk tafeltje!

Zo heeft kim een hele leuke vogelhuisjes gemaakt van melkpakken en Tessa een hele leuke handdoekhouder. Babs had allemaal flessen geschilderd waar kaarsen in konden staan en Lieke had een heel leuk pennenblik gemaakt. 

 Zo kan je echt heel veel leuke spullen maken van je afval en dat wilde wij vertellen in ons filmpje. Dus eerst lieten we zien welke spullen we nodig hadden, schuurpapier, verf, kwasten, etc. En vervolgens heb we de kamer op een statief gezet om een halve minuut een foto maken zodat het een stop-motion filmpje werd van het proces. En als laatste zien we het eind resultaat.

Hiermee wilde we dus een statement maken, omdat mensen per jaar tonnen afval weggooien. En misschien gooien we wel meer weg dan dat nodig is. Want hoe vaak denk je bij iets wat heel smerig is, of gooi maar weg, koop ik wel een nieuwe. Kost toch maar 1 euro. En eigenlijk is dat ontzettend zonde, want wij gooien echt heel veel spullen weg die nog prima te zijn hergebruiken! Dus we hopen dat mensen na het zien van ons filmpje misschien wel worden geprikkeld om ook zelf leuke spulletjes te maken. 

TOT 2011!!!  

Duurzaam in ’s-Hertogenbosch

Vandaag waren we te gast bij de VIBA-expo, een expositie over allerlei duurzame bouwmaterialen.

We werden ontvangen door Wim Bakker, die ons eerst het een en ander ging vertellen over innovatief Groen. Een project om woonwijken steeds duurzamer te maken. Ze willen eigenlijk alleen nog maar huizen die net zoveel verbruiken als dat ze opwekken. Oftewel milieuvriendelijk geïsoleerd, veel zonnecollectoren, etc. Ze willen dat we kijken naar een huis alsof het een levend organisme is.

Vervolgens kregen een lezing van een landschapsarchitect. Die vertelde over een aantal projecten van hem die hij heeft gedaan waaronder een project in Finland, waar die eigenlijk alleen maar een hele rivier heeft verbouwd zodat er veel meer uit het landschap te halen viel.

Daarna ging onze groep met iemand die daar werkte door de expositie. Hij heeft het een en ander uit gelegd over de duurzame materialen die daar tentoon gesteld werden en het idee er achter. En ik moet zeggen dat er echt heel veel dingen tussen zaten die inderdaad heel goed waren, maar ik vraag me toch af of alles wel zo natuurlijk duurzaam is geproduceerd.

  

Na de lunch kregen we een paar opdrachten waar we voor eentje een plan mochten bedenken. Wij hadden als opdracht hoe we mensen kunnen stimuleren en kunnen verleiden tot duurzaam wonen. Onze oplossing was Duurzaam Proefwonen. Mensen die een huis willen bouwen kunnen eerst een poosje proef wonen in een duurzame woonwijk om te ondervinden hoe dat is. Vervolgens komen ze bij een advies bureau, die gaan deze mensen helpen een duurzame woning te bouwen en brengen ze in contact met duurzame bouwbedrijven of aannemers. Daarna komen ze terecht bij duurzame meubels kopen en vervolgens bouwen ze hun huis en zo is het cirkeltje rond. Nadat we dit gepresenteerd hadden was de dag voorbij en mochten we naar huis. Ik moet wel zeggen dat deze dag me wel aan het denken heeft gezet, hoe zou ik het doen als ik zelf een huis zou laten bouwen? 

_Een dagje afvalverwerking

 

Op met de trein naar Duiven, want daar staat een heel groot afvalverwerkingsbedrijf van de AVR. We waren uitgenodigd om eens een kijkje te nemen in zo’n afvalverwerkingsbedrijf, wat daar allemaal bij komt kijken en hoe dat in zijn werk gaat. Als eerst werden we ontvangen met koffie en thee en kregen we een kleine introductie van wat het bedrijf doet. Vervolgens kregen we allemaal een knal gele helm en een prachtige veiligheidsbril, en begonnen we aan de rondleiding.

Eerst zagen we het gedeelte waar al het vuilnis wordt gestort door de vuilniswagens. Dit werd gestort in een grote bunker. Daarna kregen we de controle kamer te zien waar ze met camera’s alles in de gaten hielden. Maar er zat daar ook een man van die grijphanden te besturen om al het afval zo goed mogelijk te mengen. Dan pas zie je hoeveel wij eigenlijk weg gooien, want die berg is echt gigantisch!

Verder kregen wel nog heel veel andere dingen te zien waarvan ik het niet zo goed kan beschrijven wat het nu precies was, maar het was wel indrukwekkend om een keer te zien hoe alles in zijn werking gaat. Want ze verbranden wel afval, maar proberen wel alles zo duurzaam mogelijk aan te pakken. Huis, tuin en keukenafval  wordt daarom ook gescheiden en kompost van gemaakt. Maar ze doen ook het een en ander met papierpulp waar ze later weer een soort cement van kunnen maken. 

Toen we klaar waren met de rondleiding konden we nog een aantal vragen stellen. En daarna werd het woord door gegeven aan iemand van de gemeente Duiven. Die ging het een en ander vertellen of wat de gemeente Duiven allemaal doet op het gebied van duurzaamheid. Nou moet ik eerlijk zeggen dat ik er weinig van onthouden heb. Hij gebruikte heel veel moeilijke termen, maar bleef heel vaag in zijn uitleg. Ook kreeg ik het idee dat hij dacht door heel vaak het woord duurzaamheid te gebruiken het duurzaam werd. Want eerlijk gezegd vond ik er vrij weinig duurzaamheid aan.

Na nog een kort verhaaltje over de Ikea en hun visie op duurzaamheid was de dag alweer om. Op zich best wel leerzaam om eens te zien hoeveel afval wij nou eigenlijk weg gooien en dat het helemaal niet zo makkelijk is om dat zomaar te vernietigen. Misschien gaan we nu wel meer letten op wat we weg gooien. 

_Duurzaamheid, wat is mijn standpunt eigenlijk?

Afgelopen culturele woensdag begon wat rommelig. We zouden eigenlijk naar Leidsche Rijn gaan in Utrecht waar we op excursie zouden gaan. Dit ging niet door en ik kreeg om half 9 ’s ochtends op het laatste moment nog een mailtje dat we zouden starten op de BKV.

De docenten hadden een vervangend programma bedacht dat bestond uit 3 films kijken. Zeer comfortabel op de houten stoeltjes in het auditorium een hele ochtend lang. We begonnen met de film Earth. Ik had deze film nog nooit gezien dus ik was wel benieuwd hoe hij was aangezien er veel positieve reacties op waren. En inderdaad ik vond de film ook erg mooi. Maar eigenlijk is het een beetje gemeen, de hele film lang laten ze zoveel moois zien van onze natuur. En op het laatst vertellen ze dat wij heel snel iets moeten ondernemen om de natuur zo te bewaren. Door de opwarming van de aarde sterven steeds meer dieren uit, maar is dat wel de schuld van de mens? Is het niet een klimaatsverandering waar wij mensen maar een klein aandeel aan hebben? Of is het wel degelijk onze schuld? Ik weet het niet zo goed, je hoort zoveel meningen, zoveel wetenschappers die zeggen dat zij gelijk hebben.

Vervolgens hebben we de film manufactured landscapes gekeken. Dit ging over een fotograaf die industriële landschappen fotografeert. In deze film kreeg ik te zien hoeveel afval wij wel niet produceren, zoveel dat we het nooit kunnen recyclen. En het was angstig om te zien hoe die bergen afval zich alleen maar ophopen.

Daarna hebben we nog een stukje van de documentaire taste of waste gekeken. Deze documentaire gaat over de voedselverspilling in europa. Het is echt ongelofelijk hoeveel wij per jaar weggooien. Zo gooien Nederlanders per jaar 2,4 miljard euro aan voedsel weg. Waarvan zeker het meeste allemaal nog goed is. Supermarkten mogen producten die op de datum zijn niet meer verkopen en moeten het weggooien. Maar weggegooid of niet, het blijft eigendom van de supermarkt. In de documentaire kwam naar voren dat ook arme mensen dit niet mogen hebben, maar ik geloof dat er tegenwoordig in Nederland heel veel samen gewerkt met voedselbanken. Maar dan nog. En ik merkt het aan mezelf al student, hoe vaak ik wel weer brood moet weg gooien omdat het beschimmeld is. Of eten wat we met het koken overhouden en weg moeten gooien. Vaak ben ik zelf wel degene die iets invriest, ik kan het namelijk altijd wel weer een keer op eten. Maar mijn huisgenootjes gooien gewoon alles weg. En als je dan na gaat hoeveel mensen er zonder eten zitten of die echt zo weinig eten hebben dat ze er van om komen en dat wij miljarden euro’s aan eten gewoon weggooien.

Vervolgens moesten we een standpunt in gaan nemen. Waar sta jij nou eigenlijk en wat vind jij belangrijk. Nou eigenlijk vond ik alles wel belangrijk, maar je moest iets kiezen. Dat was hergebruik en nieuwe natuur producten ontwikkelen op een duurzame natuur. Nu moeten we een statement gaan maken en daar een filmpje over gaan maken. Samen met Tessa, Kim, Lieke, Babs en ik, gaan we onderzoeken wat je zelf kan doen thuis. Kan jezelf een t-shirt maken van brandnetelvezels. En wat kan je nou eigenlijk allemaal hergebruiken, zonder dat het meteen geiten wollen sokken word. Daar gaan we de komende weken mee aan de slag.

Volgende week gaan we naar Duiven, naar een afvalverwerkingsbedrijf. Ben benieuwd! 

"jammie! Cake met slagroom!"

_Fryslân

Heerlijk, wat gaat er boven een dagje Friesland! Vrij weinig wat er ligt niet meer zoveel boven Friesland.. Ik had dan ook totaal geen zin in deze culturele woensdag. Het kostte me namelijk al 23 euro om daar te komen en verder was er deze dag niet heel veel bijzonders te zien. Het ging meer om bewustwording van jezelf.

We kregen dan ook de opdracht om de snelheid en de traagheid van natuur en cultuur te fotograferen, en die opdracht ging in op het moment dat je de voordeur achter je dicht trok. Dat viel nog niet mee, want je ziet wel heel veel maar hoe fotografeer je dat? 

Toen we in Heerenveen aankwamen moesten we nog een half uur wachten op de bus, want ja de bussen gaan daar maar 1x per uur! Vervolgens moesten we nog 2 kilometer lopen naar het museum. Wel apart, want je kwam wel geheel tot rust. Het is zo’n andere wereld daar. Je hoort er echt niets, alleen het ruisen van de wind. 

We kwamen aan bij het museum Belvedère. Hier mochten we binnen even zelf rondlopen en vervolgens zouden we aan een wandeling beginnen naar de Eco-Kathedraal. Het eerste half uur van de route moest je stil zijn en nadenken over de snelheid en traagheid van natuur en cultuur. Best lastig, geloof ook niet dat we het een half uur volhielden. Daarna moest je het er met je groep over hebben wat dat nou voor jou betekend en waar je zoal aan dacht.

De Eco-Kathedraal vond ik een beetje een flop. Het was een hele verwilderde tuin met allemaal muren en torens gebouwd van oude stenen. Het was best grappig om te zien, maar om hier nou helemaal voor naar Heerenveen te komen snapte ik gewoon niet. Het maakte dezelfde indruk op me als wanneer je me gewoon een paar foto’s zou laten zien. 

We moesten daar nadenken over wat de leraren hier nou mee bedoelde, wat wilde ze ons laten zien? Misschien dat al die bouw middelen die wij bedenken maar een middel zijn om te ontwerpen en nooit het eindresultaat, het eindresultaat maakt de natuur. Of dat je van afval materiaal ook hele mooie dingen kan maken. Maar ik vond het niet de moeite om daar nou zo ver naar toe te reizen en zo lang te moeten lopen. Het was ook aardig koud en als je nodig naar de wc moet is het niet echt prettig daar op het Friese platteland.

Maar ja, het kan niet altijd even leuk zijn. Volgende week weer een nieuwe culturele woensdag! 

_PAPIER HIER!

2 weken geleden kregen we van Wim Marseille de opdracht om een week lang ons afval te verzamelen. Theezakjes drogen, koffiefilters uit spoelen en potjes afwassen.

Dus ik zat woensdag ochtend om half negen op de fiets met een grote vuilniszak met al mijn afval. Mensen kijken je trouwens best gek aan als je zo rond fiets.

We kregen eerst een soort lezing/voorlichting over allerlei zaken die met duurzaamheid te maken hebben en wat is duurzaamheid nou eigenlijk. Heeft het wel nut en werkt het nou wel? Of is die hele milieu kwestie nu gewoon een hype en wil iedereen er aan mee doen om dat het een “in” is. Dit zijn ook de zaken waar we ons komend blok mee bezig gaan houden.

Maar de eerste opdracht was om je afval te ordenen op allerlei manier wat jij maar kon bedenken. Op kleur of op materiaal, op grote of functie. Ik ben begonnen met op materiaal te sorteren. Alles bij elkaar leggen wat hetzelfde materiaal had.

Daar was ik al vrij snel meel klaar en begon toen maar alles zo klein mogelijk in te pakken. Al mijn bonnetjes in een klein doosje, dat kleine doos dat weer in een blik enz. Net zolang totdat ik alles zo klein mogelijk had ging gepakt.

Het viel me wel op dat je echt heel veel afval veel kleiner kan inpakken dan je zou denken. We gooien elke week echt heel veel volume weg wat je veel kleiner zou kunnen maken. 

Vervolgens moesten we al onze afval op een berg gooien midden in de college zaal. Ook dit moest gesorteerd worden. Je moest in een groepje 1 thema bedenken om je afval te zoeken, bijvoorbeeld op kleur maar dat deed iedereen al. Dus wij gingen voor het thema drinken.

Als een gek stormde iedereen op de berg af om zijn soort afval te zoeken. Vervolgens moest je met dat soort afval weer iets maken of bouwen wat bij het thema zou passen. Wij gingen een grote drink fontein maken, lekker origineel idee! Maar goed, we moesten toch wat. Maar het was wel grappig om te zien wat uiteindelijk andere mensen ook allemaal hadden gemaakt. Bijvoorbeeld een lampenkap van allerlei dopjes.

_HERKENNING

Woensdag was alweer de laatste Culturele Woensdag van het blok.  We hebben vandaag de dag doorgebracht op de BKV en in Utrecht. In groepjes van 4 mensen werden we verdeeld, en elk groepje kreeg een eigen woord en wijk toegewezen. Het doel hiervan was dat je het woord moest uitbeelden op de plek die noodzakelijk alleen voor deze plek bestemd was.

Onze groep kreeg het woord herkenning en de oude stad, Utrecht centrum.

Dit hebben wij gedaan door er een herkenningsspel van te maken. We hebben van verschillende bekende logo’s of plekken foto’s gemaakt. Maar alleen van een klein detail van het onderwerp. De ontdekking; De mensen herkennen het detail niet terwijl je als je de hele foto ziet je realiseert wat het is.

De meeste mensen hebben dus een geheel beeld nodig om een bekend onderwerp te herkennen. Maar ook veel studenten herkende sommige details wel meteen. Misschien dat mensen van een kunstacademie toch meer op details letten dan andere mensen, maar misschien is het ook wel gewoon toeval.

Ben benieuwd wat het volgende blok culturele woensdagen ons gaat brengen!

_AMSTERDAM

Gezellig, de leraren hebben studiedag, maar dat mag de pret niet drukken. Deze culturele woensdag moesten we dus zelf op pad. We hadden een aantal locaties te bezoeken:

Beeldhal werk.

Installatie van Krijn de Koning, nieuwe kerk.

Stedelijk museum.

We stonden dus om 10u netjes en braaf bij de Beeldhal, ging hij pas om 11u open. Dus hebben we nog een uur door de Dirk van de Broek gewandeld en zijn daarna naar de expositie gegaan.

We kwamen binnen in een loods die vol stond met sculpturen van allerlei verschillende kunstenaars. Het concept achter de tentoonstelling zou moeten zijn dat veel mensen tegenwoordig niet meer echt goed kijken naar de werken. Ze lopen er te snel langs en zien dus niet echt de achterliggende gedachte. Door alle beelden zo dicht mogelijk bij elkaar te zetten moeten mensen er dus doorheen lopen om alles te bekijken. En ze hopen dan ook dat mensen langer zullen kijken.

Ik vond dit idee juist averechts werken. Het voelde beklemmend en als ik iets wilde bekijken kon ik niet goed de afstand nemen om het goed te zien. Je stond er altijd met je neus boven op.

Verder zaten er hele mooie kunstwerken tussen. Een aantal van deze werken waren al vrij oud, maar dat zag je totaal niet terug in het werk. Het is dus nog altijd actueel wat ik dus erg mooi vond om te zien. 

Vervolgens gingen we naar de Nieuwe Kerk waar het werk van Krijn Koning te bezichtigen. Het was een groot plateau van 4,5 meter hoog midden in de kerk. Zodra je er op klom was eigenlijk het hele imposante karakter van de kerk weg. Het was nog wel hoog, maar voor je gevoel net niet hoog genoeg.

In het plateau had hij een aantal ruimtes gemaakt, hele kleine hokjes met raampjes en deurtjes. Alle ruimtes waren in felle kleur geschilderd. Dit moest in contrast zijn met de open ruimtelijkheid van de kerk en de kleine benauwde hokjes in het plateau.

Als je later weer op de grond staat zie je juist weer dat imposante karakter van de kerk, alles is zo groot. Wel gek dat je het zo anders ervaart op 5 meter hoogte. 

En als laatste gingen we naar het stedelijk museum. Op het moment wordt er een hele nieuwe vleugel gebouwd en is het oude stedelijk museum net gerenoveerd, waaronder de ingang.

De nieuwe ingang past totaal niet bij het gebouw van het oude stedelijk museum. Misschien geeft het wel een extra stimulans om naar binnen te gaan omdat het meer opvalt dan de oude ingang. Het springt eruit dus misschien zullen meer mensen doorhebben dat het een museum is. De collectie van het Stedelijk Museum was wel moderner dan ik verwacht had, misschien kwam het door de naam of misschien komt het door het gebouw. Ik denk wel dat het uiterlijk van het gebouw meetelt, hoe je denkt dat de collectie zal zijn, maar ik vind de nieuwe ingang totaal niet in de omgeving en bij het gebouw passen.

Kunst in de natuur...

Vandaag zijn we naar de veluwe en het Kroller Muller museum geweest. Gelukkig scheen er deze dag een heerlijk zonnetje dus het weer zat mee. Toen we ’s ochtends aankwamen hebben we de fiets gepakt naar het museum. Daar verzamelde we bij het Gerrit Rietveld paviljoen in de beelden tuin. Na een korte inleiding mochten we op eigen gelegenheid de beeldentuin in. 

 

Ana Maria Tavares - Secrets of the waters

Vanaf 23 april 2009 is in de beeldentuin een nieuw vijfdelig werk te zien van de Braziliaanse kunstenaar Ana Maria Tavares (1958).

Tavares wordt geïnspireerd door de context van haar omgeving. In dit werk is dat water, met name de manier waarop water aanwezig is in de omgeving. Water staat voor de bron van het leven en de kracht van de natuur.

Voor 'Sonsbeek 2008: grandeur' maakte de kunstenaar het werk Secrets of the waters. Tijdens haar onderzoek in de omgeving ontdekte Tavares 81 sprengen en beken rondom de Veluwe. Vijf ondergrondse waterknooppunten, zogenaamde ‘sprengkoppen’, zijn gemarkeerd door grote ronde spiegels met een stenen rand waarop het mantra’Desire, Deserve, Delight, Still Life, Sparkling Water, Still Water, Sparkling Life’ is aangebracht. Deze mantra verwijst naar verlangen en het leven.

Pjotr Muller – Het huis van dr. Jung

Op 31 mei 2007 onthulde het museum in de beeldentuin een nieuw kunstwerk van de Nederlandse kunstenaar Pjotr Müller (1947): Huis van dr. Jung (2004-2006).

Het Huis van dr. Jung bestaat uit drie grote langwerpige “dozen” van afvalhout, die samen een huis vormen. Het gebouw heeft drie niveaus: een kelder, daarboven een verdieping en helemaal bovenin een zolder. Alles volgens het adagium Omne trinium perfectum (elke drievoud is volmaakt). Müller heeft in zijn bouwtekeningen van het huis gebruik gemaakt van de verhoudingen en getallenreeks van de architect R. M. Schindler (1887-1953).

Muller baseert zijn werken op een samenstelling van architectuur, autonome sculptuur en landschapskunst. Zijn eerste werken waren afstandelijke hardstenen bouwsels geïnspireerd op basale bouwwerken. Later maakte hij gangenstelsels die als pad naar de kunst toe verbeelden. Zijn latere werken nodigen dan ook de toeschouwer uit onderdeel te worden van het kunstwerk.

Marta Pan – Sculpture flottante

 

Sculpture Flottante – Otterlo uit 1961 van Marta Pan (1923-2008) is een abstract wit kinetisch sculptuur gemaakt om in de vijver te drijven van de beeldentuin van het Kröller-Müller Museum. Het is het eerste kunststof sculptuur in de tuin en een erg vroeg voorbeeld van een kunstwerk van glasvezel versterkt polyester. Het zou wel eens het eerste drijvende kunstwerk ooit kunnen zijn.

Sinds haar eerste sculpture flottante, heeft Marta Pan talrijke andere met de architectuur verbonden, monumentale sculptures gerealiseerd voor de openbare ruimte. Andere projecten werden verwezenlijkt in Europa, de Verenigde Staten, Japan, Libanon en Saoedi-Arabië. Water speelt steeds een grote rol in haar werk. 

We hadden nog als opdracht gekregen om een spoor achter te laten ergens op de veluwe, Maar het moest een spoor zijn dat zou opgaan in de natuur, dus met de spullen die er in de natuur te vinden moesten zijn mocht dat. 

Onze voetsporen op een metalen plaat in de beeldentuin. Waarschijnlijk zouden ze na een half uur weer opgedroogd zijn in de zon, maar hoeveel sporen zouden er uiteindelijk zo achter gelaten zijn op deze plek?

Na alle beelden uit de beeldentuin te hebben bekeken zijn we ook nog even het museum ingedoken. Maar na een uurtje daar rond gezwerfd te hebben waren we het eigenlijk ook wel een beetje zat. Dus zijn we weer op onze fiets gesprongen en zijn we richting de uitgang gegaan. Vervolgens hebben we nog afgesloten met een heerlijk wijntje op het terras in Otterlo. Het was een heerlijk dag natuur... 

RTTRDM

  

22 september zijn we op excursie geweest naar Rotterdam. Booijmans van Beuningen stond op het programma. Via de Westersingel zijn we naar het museum gewandeld. En langs die Westersingel waren allerlei kunstwerken te bewonderen. Bij het museum aangekomen moesten we nog eventjes wachten voordat we naar binnen konden. Binnen was er een grote tentoonstelling van Kees van Dongen.

‘De grote ogen van Kees van Dongen’ toont de weidse blik van deze in Nederland geboren kunstenaar, die in Parijs wereldberoemd werd met zijn kleurrijke vrouwenportretten. De tentoonstelling was erg mooi om te bekijken. Op mijn vorige opleiding hadden we al veel aandacht besteed aan zijn werk, maar het was erg mooi om het nu ook in het echt te zien.

Ook hebben we een tentoonstelling bekeken van Olafur Eliasson - Notion motion. Notion motion bestaat uit drie delen, waarin de interactie tussen water, licht en de bezoeker centraal staat. Met eenvoudige bestanddelen heeft Eliasson een fabelachtig werk gemaakt. Hij dompelt de beschouwer onder in een overweldigende visuele wereld, die tegelijkertijd ook heel simpel en minimaal is. Dit alles wordt zichtbaar gemaakt door een wisselende interactie tussen licht en water.

Vervolgens zijn we naar de Erasmusbrug gewandeld en daarvan daar met de ferry naar het Atelier van Joep van lieshout gevaren. Het atelier zat gevestigd in een oude onderzeeërloods aan de RDMwerf.  De tentoonstelling leidt je langs sinistere installaties en taferelen waarin de grenzen tussen goed en kwaad, leven en dood, realiteit en fictie zijn opgeheven. En zo heb ik het ook beleefd. Joep van Lieshout heeft een hele rare kijk op de wereld, maar het is tegelijker tijd mooi om te zien dat hij echt gelooft in zijn ideeën waardoor je haast gaat snappen hoe die verschillende werken heeft gemaakt.

Na afloop zijn we nog naar het winkeltje Scrap geweest waar ze allerlei afval materiaal verkopen, erg handig! En uiteindelijk hebben we de dag afgesloten met een heerlijk wijntje in het zonnetje op het Stadhuisplein.

Culturele woensdag: Kinetische Lijn

Woensdag hebben we een kinetische lijn door de school gebouwd. Iedereen kreeg zijn eigen plekje in de school waar je jou deel van de lijn zou gaan bouwen. Je moest zo’n 5 meter per persoon bouwen.

Maar zo makkelijk was het nog niet, dus Lieke, Kim en ik zijn met z’n drieën aan de slag gegaan om elkaar een beetje te helpen. In het begin waren we overspoeld van goede ideeën, maar de uitvoering was iets minder makkelijk.

Uiteindelijk hadden we een leuk baantje gebouwd, maar dan komt het probleem dat als precies goed moet vallen zodat hij door loopt. Dat is makkelijker gezegd als gedaan. Na zo’n 54 keer proberen en alles weer opnieuw opbouwen moest het gewoon lukken. En ja hoor, we zouden gaan beginnen. Na veel gegil en geschreeuw hoorde we dat hij eraan kwam. En het begon heel goed, maar halve wegge ons stuk viel net het rekje niet op, maar na een zetje van kim lukte het toch en ging het verder prima. We zijn er de hele middag druk mee bezig geweest en was erg gezellig om zoiets met elkaar te bouwen.

Culturele woensdag: Barrière

‘Bouw een barrière’ luidde de opdracht voor onze eerste culturele woensdag. Maar dat klinkt makkelijker als gezegd. We zijn dan als eerst maar eens wezen brainstormen met ons groep over wat een barrière nou eigenlijk is en wat mensen ervaren als een barrière. Want er is lang niet altijd een fysieke barrière nodig om mensen een barrière te later ervaren. Bijv. als jij midden in een drukke winkelstraat een foto gaat maken en van een paar mensen en je daar een redelijke afstand van neemt. Mensen lopen daar nooit tussendoor, maar altijd omheen. Mensen ervaren dat als barrière, maar eigenlijk kunnen ze gewoon doorlopen.

Wij zijn dat eens gaan testen met stoelen op straat. We hadden wat stoelen geleend van een terrasje en zijn midden in een drukke winkelstraat gaan zitten met z’n vieren. Als je dichtbij elkaar zit lopen de mensen er wel omheen, maar wat als we steeds verder uit elkaar gaan zitten. Het grappige was dat vrouwen er eerder doorheen gingen lopen dan mannen. Maar het was ook heel belangrijk om contact te blijven maken, want als je stil was en niets zei liepen mensen er sneller doorheen dan als je druk in gesprek was.

Wel bijzonder om te zien hoe mensen reageren op zulke situaties. En het was leuk om zo met een groepje de hele middag dingen te bedenken om mensen te irriteren, maar het was ook erg leerzaam.